Bir varmış, hep varmış.

Arada hatırlamak lazım kim olduğunu, aslında ne olduğunu. Kendini hayatın akışına bırakıp, sadece o andan ibaret olmadığını, bilmem kaç aylık meselelerden ibaret olmadığını, unutmamak lazımmış..En önemlisi, bunu sana hatırlatacak insanlar lazımmış, adına dost dedikleri. Dost dedin mi, kelimenin hakkını sonuna kadar verecek insanlar gerek hayatta. Gerçekten ihtiyacın olduğunda anlıyosun, cüzdanına saklayıp da unuttuğun para gibi; en ihtiyacın olduğunda imdadına yetişen, var olduğunu unuttuğun, ama bir zamanlar oraya öylesine yerleştiriverdiğin. Ne güzel dostlar biriktirmişim meğer, bana beni hatırlatan, bana hem hayatı hem de kendimi yeniden sevdiren. 

Öyle anlar gelirmiş ki, senin kendini unuttuğun, ama onların seni asla unutmadığı. 

Sen anlatırsın, anlattıkların onların gözünden yaş olup akarmış..

Bir varmış, hep varmış aslında..