Bunu Saymayız..

Sevgili Hırsız,

Senin evimizi savaş alanına çevirerek laptop'ımı çalmanin üzerinden 3 gün geçti. Varlığın evin her yerinde hissediliyor, özellikle içindekileri nedense koridora boşalttığın tüm boş cekmecelerde. Çala çala kelimenin tam anlamiyla maddi değeri sıfıra yakin,manevi değeri parayla ölçülemeyecek tek bir şeyi çalmana kendim icin üzülüyorum da, senin yüz ifadeni düşündükçe gülmeden duramıyorum:) Acaba benim 4 yıllık emektari açıp da basmayan 5, çıkmış 2 tuşu gördüğünde neler hissettin? 5 ytl ye satabilirsen şanslısın:) Elinde kalır da kendin kullanirsan, yazi yazarken copy- paste hayatinda basarilar ve sabır dilerim:)

Sana ulaşmanin tek yolu, olur da bizim sokaktan tekrar geçersen diye ön pencereye bir ilan asmayı düşünmüyor değilim : Ne veriyorlarsa 2 katini vericem, yeter ki yedeği olmayan, başta kep töreni resimlerim olmak üzere onlarca resim,video,yazı...geri gelsin!

Önemli seyleri yedeklemem gerektigini böylece hatırlatmış oldun. Çok üzdün bizi, çoook! Ama ayakkabılarıma, kitaplarıma ve marker'ıma dokunmadığın icin bi teşekkürü hak ettin, o ayrı. Bu acı tecrübeyle de anlamışsındır ki,bizim yaşımızdaki kızlar kıyafet ve ayakkabılara mücevherden daha fazla önem veriyorlar. Yani sadece bana degil, sana da geçmis olsun.

Bi de merak ettim, her yeri altüst edip de dişe dokunur başka bişey bulamayınca bari turşu yiyeyim diye mi düşündün?:) Hadi canin çekti, yedin; kapağını açık bırakıp kavanozu öylece salona koymak ne iş?

Neyse artık,sanırım dersini aldin, bi daha bize uğramazsın.Belki canin tekrar turşu ceker diye biz yine de alarmımızı taktırıyoruz.

Bekleriz..