Why So Serious?

Do I have to fall in love with high heels every time? Appearently not!

BEST sneakers EVER!

I need to buy/make/have them to be a happier girl:)

Kayıp Aranmıyor!

Depresyonun yaratıcılığı tetiklediğine inanıyorum, hem de tüm kalbimle!(Bu da uzun mu uzun başka bir yazının konusu aslında, neyse=) Hadi sadece depresyon demeyeyim, depresif ruh halinin ya da tam türkçe karşılığı ile "çökkün duygu durumun". Şurada 2 gündür aile saadeti temalı huzurlu bir hayat geçiriyorum, aylardır kafamda dans eden kelimeler, cümleler kayboldu gitti! Geri dönecekler bal gibi biliyorum, başka çareleri yok=) O yüzden onları tarif etmeye, kayıp ilanı vermeye gerek bile duymuyorum. Nasıl olsa şu sıcacık yataktan kalkıp, soğuk Ankara'ya dönüp ders çalışma stresiyle tek başıma kalınca bir bir gelecekler..

Siz geri gelene kadar "düşüncesizliğin" tadını çıkarmaya devam...:)

Güneye Uçarken..

Bebekler neden uçak yolculuklarını biz yetişkinler için kabusa dönüştürür? Durmak bilmeyen ağlamaları, uçağın kalkışa ya da inişe geçmesiyle daha da şiddetlenir. Hele bir de sayıları birden fazlaysa...Kanon, düet, detone,kabus...Dünkü uçak yolculuğunda benim aklıma getirdikleri bunlardı en azından:) Beni uyutmadıkları için düşüncelere daldım ve sayelerinde daha önce aklıma gelmeyen basit bir gerçeği farkettim; bebişlerin çığlıklarının (ve bizim uykusuz geçen yolculukların) en önemli nedeni herkeste olduğu gibi onların kulaklarında da oluşan basınç farkı. Biz yetişkinler sakız çiğneyerek ya da ağzımızı açarak iç kulak basıncımızı dengelemeye çalışırken, onlar da
farkında olmadan bu basit fizik kuralını uyguluyorlar ve avazları çıktığı kadar ağlayarak rahatlamaya çalışıyorlar. Bu gerçeği kendi kendime keşfetmek hoşuma gitti nedense:)


Uyuyamadım belki, ama o kadar güzel bir dergi okudum ki yolculuk süresince..Anadolu Jet Magazin'i Skylife'tan daha başarılı buldum ben. Belki de bu kadar sevmemin nedeni yurtiçi uçuşlarından dolayı sadece Türkiye'yle hatta adının hakkını verircesine Anadolu'yla ilgili haberlerin olması. Gitmek, görmek istediğim o kadar yer var ki ülkemde.. Bana bunu hatırlattı dergideki yazılar..Arka sayfadaki Türkiye haritasında işaretledim gittiğim ve ilk fırsatta gitmek istediğim illeri. Gitmediğim 81-39=41 il var! İlk gitmek istediklerimden bir de Kars. Bunda da en büyük etken geçen ayki sayısında okuduğum Akgün Akova'nın Kar Yağmadan Önce KARS yazısı. O kadar güzel o kadar canlı anlatmış ki; mümkün olsa hemen inip Kars uçağına atlayıp gidecektim..

Bu hayali de erteliyorum, ama şimdilik..30 yaşına gelmeden yapılacaklar listesine eklendi bile:)

Bugün bayram!

Bayramlarda içim kıpır kıpır olmayalı epey oluyor aslında... Üstelik bir de ağır grip olmuş, değil ailemin yanına gitmek, mutfağa gidip yemek hazırlayacak bile halim yokken, yalnız, hasta ve gözü yaşlı bir 4 gün geçireceğimi düşünürken Türkan sultan (kendisi annem olur) uçtu geldi yanıma, her zamanki gibi kendinden emin; "Ben seni iyileştiririm" diyerek. Ve bir kez daha haklı çıktı; beni sardı, sarmaladı, yiyeceklere, ilgiye ve ilaçlara boğdu; hangisi iyileşmemde daha etkili oldu bilmiyorum(aslında bal gibi biliyorum:) ama gerçekten kendimi daha iyi hissediyorum!

İnsanın yaşı ilerledikçe mi, kendinden önceki nesiller hep öyle dediği için mi bilmiyorum ama benim de her yıl "nerde o eski bayramlar" diyesim geliyor. Çocukluğumuza neden hep özlem duyduğumuz ayrı bir yazının konusu ama ben çok özlüyorum en az 15 yıl önceki halimi de, o bayramları da. Ne garip, ufakken komik gelen, dalga geçtiğin sözler kendi ağzından çıkınca şaşırmak:)

Olsun..Adı kurban, ramazan, şeker, cumhuriyet, gençlik......ne olursa olsun bayramları seviyorum ben.

Let's see..

So here I am, finally writing my first post after a loooong period of "thinking about writing a blog" time..So why now, 4.33 am in the morning? Cos my sister left for our hometown (for good!) 3 days ago,and I'm here at home all by myself, trying to deal with living alone after 6 years, dying to find a way to relieve myself. Is this the way out? Help me organize my thoughts? Maybe, maybe not.

I need to express my feelings somewhere that won't disappear, although I may some day.

I don't really care right now if anyone reads it, maybe it's even better if noone does..just kidding:)or am I? :)
I'll write whatever I think, in which language I feel like explaining them better.

Mmmhh..Need some sleep.